Για σένα

Ήμουν συχνά θυμωμένη μαζί σου και λίγες φορές σου είχα δείξει τα πραγματικά μου συναισθήματα. Είμαι και τώρα θυμωμένη μαζί σου γιατί για άλλη μια φορά δεν με ρώτησες γι’ αυτό που έκανες. Αποφάσισες να φύγεις γρήγορα για να μην μας κουράσεις χωρίς να μας δώσει το περιθώριο να παλέψουμε. Επέλεξες να φύγεις χωρίς να μας δώσεις την ελπίδα ότι κάτι θα μπορούσε να αλλάξει. Όμως δεν θα μπορέσω ξανά να μαλώσω μαζί σου. Τώρα πια πρέπει να κάνουμε υποχρεωτική ανακωχή.

Την τελευταία εβδομάδα σου είπα όλα όσα δεν σου είχα πει τόσα χρόνια και ξέρω ότι με άκουγες, το καταλάβαινα στις ανάσες που προσπαθούσες να πάρεις ανταγωνιζόμενος το μηχάνημα που σε κρατούσε στη ζωή.

Κάποτε μου έμαθες να πετάω χαρταετό, μετά μου έμαθες να οδηγώ, αργότερα μου έμαθες να μετράω τα σίδερα στην οικοδομή και πάντα μου μάθαινες πώς να είμαι γονιός. Δεν μου έμαθες όμως ποτέ πως να διαχειριστώ την απώλειά σου κι αυτό παλεύω να το μάθω μόνη μου.  

Δεν θέλω να γράψω άλλα για σένα γιατί θέλω να τα κρατήσω για τον εαυτό μου όπως σε κράτησα για μένα τις τελευταίες σου ημέρες.

Θέλω μόνο να σου πω ότι μου λείπεις και να σου ευχηθώ όλα όσα σε περιμένουν από εδώ και πέρα να είναι καλύτερα από όλα όσα έζησες μέχρι σήμερα.

Καλό ταξίδι μπαμπά.