Selasa, 13 Desember 2016

Όλα για Όλους

του Αναρχο-Χριστο-Σαμανικώς


  • Δέκα εκατομμύρια (τηλε-)"θεατές", εν αναμονή μιας "καταστροφής" που συνεχώς "αναβάλλεται".
  • Δέκα εκατομμύρια «σοκαρισμένα πειραματόζωα», να παρακολουθούν τη διάλυση των ζωών τους, ως μέσον αποφυγής αυτής της "καταστροφής" που δεν λέει να έρθει.
  •  Και στο βάθος, η προβολή της πιθανότητας ενός "λουτρού αίματος", είτε ως φόβητρο (μια "κάθοδος στην κόλαση"), είτε ως πράξη εξιλέωσης (μια "άνοδος στον ουρανό").
Αυτοί είναι οι βασικοί άξονες της επικοινωνιακής διαχείρισης των συνεπειών της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης στη χώρα μας.
Διαχείριση που σκοπίμως αποσιωπά την κορυφαία αντίφαση που ενυπάρχει όχι μόνο στην σημερινή, αλλά και σε κάθε καπιταλιστική κρίση: καταστροφή ανθρωπίνων ζωών και πλουτοπαραγωγικών πόρων, τη στιγμή που η εξέλιξη της τεχνογνωσίας και της υλικοτεχνικής υποδομής της ανθρωπότητας μπορεί να αντιμετωπίσει επιτυχώς, όχι μόνο τη σπάνη αγαθών, αλλά και το ζήτημα του ανθρώπινου μόχθου.
Τη στιγμή δηλαδή, που η πρόοδος του "συλλογικού μας νου" και η εξέλιξη της οργάνωσης της συνεργατικής μας οικονομικής δραστηριότητας, μπορούν να εγγυηθούν την ικανοποίηση των βασικών αναγκών ΟΛΩΝ των ανθρώπων, και μάλιστα με την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια από τον καθένα.
Η αδυναμία μας να κατανοήσουμε αυτή την πρωτόγνωρη για την ιστορία της ανθρωπότητας δυνατότητα, μαρτυρεί την βαθύτερη αιτία και της τωρινής καταστροφής: την αναπηρία μας να αντιληφθούμε την κοινότητα της ανθρώπινης φύσης μας (ως προς τις ανάγκες του καθενός), καθώς και την κοινή μας μοίρα που απορρέει από αυτήν.
Βλέπεις, μας έχουν μάθει να αποδίδουμε την «χρυσή εποχή» της μεταπολεμικής Δύσης στην «ανωτερότητά» μας έναντι του "υπανάπτυκτου" τρίτου κόσμου, και όχι στην αφαίμαξη του τελευταίου από εμάς. Να όμως που τώρα, οι συνθήκες ζωής των "υπανάπτυκτων" μας κτυπούν την πόρτα.
 
Μας έχουν συνηθίσει να θεωρούμε το μισό μεροκάματο στον μετανάστη (με ή με χωρίς χαρτιά) ως πράξη φιλανθρωπίας και όχι κλεψιάς. Και να που τώρα οι συνθήκες εργασίας του επεκτείνονται και σε εμάς.
Με απλά λόγια, βιώνουμε σήμερα το αποτέλεσμα της αποδοχής μας του ότι, τόσο στο πλαίσιο της πολιτείας μας, όσο και του κόσμου ολάκερου, πρέπει να υπάρχουν διαφορετικοί όροι διαβίωσης, για όσους έχουμε μάθει να θεωρούμε ως υποδεέστερούς μας, να τους αντιλαμβανόμαστε δηλαδή ως "λιγότερο" ανθρώπους από εμάς.
Όσο καμωνόμασταν πως η διάκριση αυτή έχει "φυσικές" (και όχι ιστορικές) αιτίες, απλώς δικαιολογούσαμε την ατιμία, πάνω στην οποία στηριζόταν η (όποια) ευμάρειά μας. Τώρα που μας "σπρώχνουν" στην κατηγορία των "υπανθρώπων", δεν ωφελεί απλώς να συνειδητοποιήσουμε τον "άδικο" χαρακτήρα της.
Πρέπει και να "νιώσουμε" την αλήθεια "τσιτάτων", όπως αυτού που λέει πως "όσο υπάρχει έστω και ένας δούλος πάνω στη γη, κανείς δεν μπορεί να είναι ελεύθερος".
Βλέπεις, το "όλα για όλους", δεν αποτελεί απλώς μια πολιτική διεκδίκηση, αλλά μια πραγματικότητα: όσο υφίστανται στον κόσμο μας συνθήκες αιματηρής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ο καθένας μας μπορεί να βρεθεί στη μεριά των «υπανθρώπων»· όσο δεν παλεύουμε για την κατάργησή τους σε ΟΛΟ τον κόσμο, αργά ή γρήγορα αυτές θα μας κτυπήσουν την πόρτα.
Είναι που είτε το αναγνωρίζουμε είτε όχι, είμαστε όλοι συνδεδεμένοι, ακόμα και με τρόπους που ο νους μας αδυνατεί να συλλάβει (αλήθεια, το ξέρεις πως η σχεδόν ταυτόχρονη εμφάνιση της γεωργίας σε αρκετά απομακρυσμένα μέρη της γης μας, αχρηστεύει την εξήγηση της διάδοσής της μέσω της μετανάστευσης;)
Το δίλλημα λοιπόν που μας θέτει και αυτή η καπιταλιστική κρίση, μπορεί να συνοψιστεί ως εξής:


  • Θα καταφέρουμε να θέσουμε τις βάσεις για την εξάλειψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, τώρα που η συνολική μας εξέλιξη έχει ακυρώσει την υλική βάση (το ζήτημα της σπάνης και του μόχθου) αυτής της βίαιης πρακτικής; Ή θα σφαχθούμε μεταξύ μας, στο όνομα της «φυσικής» μας ανωτερότητας έναντι των όποιων «υπανθρώπων» που μας υποδεικνύουν οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί του Κεφαλαίου;

  • Θα καταφέρουμε να βάλουμε τέλος στην προϊστορία της ανθρωπότητας, αναγνωρίζοντάς την ως το σύνολο των αναγκαίων βημάτων προς την κατανόηση και αποδοχή της κοινής μας φύσης και μοίρας; Ή θα θέσουμε σε σοβαρό κίνδυνο το πείραμα της εξέλιξης της ζωής στη γη, που λέγεται άνθρωπος, υπακούοντας στις προσταγές του Κεφαλαίου, αυτού του σύγχρονου «Μαμωνά» που θέτει το χρήμα και το κέρδος πάνω από την ανθρώπινη ζωή;

Τι λες;

2 komentar: